Εργαζομαι -για κακη μου τυχη- σε εστιατοριο σε μεγαλο εμπορικο κεντρο της ανατολικης θεσσαλονικης. Καθε Κυριακη λοιπον γινεται της κολασεως. Ολα τα παιδακια ανεξαρτητως ηλικιας ξεχυνονται στους δρομους. Ιδιαιτερα οι ηλικιες 2 εως 5 ετων!! Οι γονεις καμαρωνουν σα γυφτικα σκεπαρνια οταν βλεπουν τα αγγελουδια τους να τρεχουν πανικοβλητα σ ολο το εμπορικο κεντρο. Ωσπου ερχεται η ωρα που τα λατρεμενα πεινασουν, και τοτε μπαινουν στο εστιατοριο ορδες ζευγαριων με τα μικρα τερατακια ετοιμα να διαλυσουν οτι βρουν μπροστα τους. Οπως λεει κ ενας φιλος μου, τα παιδια ειναι υπουλα, θελουν το κακο μας. Μιλανε σε μια γλωσσα που εμεις δε την καταλαβαινουμε και καταστρωνουν σχεδια για να μας βασανισουν.
Κυριακη η σημερινη μερα λοιπον και, ως συνηθως, σηκωθηκα το πρωι και πηγα στη φαμπρικα για δουλεια. Ηταν 12 το μεσημερι και μη εχοντας πιει ακομη καφε προσπαθουσα να συνελθω απ' το ξενυχτι του Σαββατου. Στο εμπορικο επικρατουσε ησυχια πραγμα ασυνηθιστο για μεσημερι Κυριακης. Η βαρδια ξεκινησε ηρεμα μ ενα ζευγαρι των βαλκανικων χωρων. 12 το μεσημερι οι Ελληνες συνηθιζουν να πινουν καφε και οχι να ξεχυνονται για φαγητο στα αμερικανικα εστιατορια. το καλυτερο απ ολα βεβαια ηταν οτι ηθελαν να καθησουν στο εξω μερος του μαγαζιου που φυσικα ηταν κλειστο λογω θερμοκρασιας περιβαλλοντος - γυρω στους 13 βαθμους κελσιου.
Πιστευα οτι η ταλαιπωρια θα σταματουσε εκει. Γελαστηκα οικτρα ομως. Η συνεχεια ηταν φριχτη... μια οικογενεια με 4 παιδακια κατεφτασε στο εστιατοριο. Με την αφιξη τους ενα ριγος με διαπερασε. Ηξερα τι περιπου με περιμενε. Πλησιασα στο τραπεζι τους, χαιρετησα τους γονεις και στραφηκα στο μικροτερο παιδι της οικογενειας το οποιο φαινοταν και το πιο ακινδυνο. Του χαμογελασα φαρδια πλατια και του εδωσα ενα μπαλονι. Εκει ξεκινησε ο χαμος...
Ειχε παει 3 το μεσημερι το μαγαζι ηταν γεματο με μικρα διαβολακια που ετρεχαν φωναζοντας. Κανεις οπως ηταν φυσικο δεν μπορουσε να δουλεψει. Μπουσουλουσανε μεσα στη σαλα με αποτελεσμα να επικρατησει πανικος. Οι γονεις βεβαια ανενοχλητοι πινανε καφε ή ετρωγαν λες και δεν ειχε συμβει τιποτα. Αληθεια, νομιζουν οτι ειμαστε παιδικη χαρα;;;; Η μηπως baby Parking;; Τα παιδακια βεβαια ειχαν βρει τη χαρα τους. Τοσος χωρος δικος τους, τι καλυτερο! Επαιζαν με τα μπαλονια, πετουσαν κατω τα μαχαιροπιρουνα και τις χαρτοπετσετες και γενικα εσπαγαν τα νευρα μας. Η μερα ηταν ατελειωτη αλλα ευτυχως βγηκα νωριτερα και εφυγα οσο πιο γρηγορα μπορουσα.
Μετα απο κατι τετοιο ειλικρινα αν και λατρευω τα παιδια θα το σκεφτω πολυ να κανω δικα μου...
Κυριακη η σημερινη μερα λοιπον και, ως συνηθως, σηκωθηκα το πρωι και πηγα στη φαμπρικα για δουλεια. Ηταν 12 το μεσημερι και μη εχοντας πιει ακομη καφε προσπαθουσα να συνελθω απ' το ξενυχτι του Σαββατου. Στο εμπορικο επικρατουσε ησυχια πραγμα ασυνηθιστο για μεσημερι Κυριακης. Η βαρδια ξεκινησε ηρεμα μ ενα ζευγαρι των βαλκανικων χωρων. 12 το μεσημερι οι Ελληνες συνηθιζουν να πινουν καφε και οχι να ξεχυνονται για φαγητο στα αμερικανικα εστιατορια. το καλυτερο απ ολα βεβαια ηταν οτι ηθελαν να καθησουν στο εξω μερος του μαγαζιου που φυσικα ηταν κλειστο λογω θερμοκρασιας περιβαλλοντος - γυρω στους 13 βαθμους κελσιου.
Πιστευα οτι η ταλαιπωρια θα σταματουσε εκει. Γελαστηκα οικτρα ομως. Η συνεχεια ηταν φριχτη... μια οικογενεια με 4 παιδακια κατεφτασε στο εστιατοριο. Με την αφιξη τους ενα ριγος με διαπερασε. Ηξερα τι περιπου με περιμενε. Πλησιασα στο τραπεζι τους, χαιρετησα τους γονεις και στραφηκα στο μικροτερο παιδι της οικογενειας το οποιο φαινοταν και το πιο ακινδυνο. Του χαμογελασα φαρδια πλατια και του εδωσα ενα μπαλονι. Εκει ξεκινησε ο χαμος...
Ειχε παει 3 το μεσημερι το μαγαζι ηταν γεματο με μικρα διαβολακια που ετρεχαν φωναζοντας. Κανεις οπως ηταν φυσικο δεν μπορουσε να δουλεψει. Μπουσουλουσανε μεσα στη σαλα με αποτελεσμα να επικρατησει πανικος. Οι γονεις βεβαια ανενοχλητοι πινανε καφε ή ετρωγαν λες και δεν ειχε συμβει τιποτα. Αληθεια, νομιζουν οτι ειμαστε παιδικη χαρα;;;; Η μηπως baby Parking;; Τα παιδακια βεβαια ειχαν βρει τη χαρα τους. Τοσος χωρος δικος τους, τι καλυτερο! Επαιζαν με τα μπαλονια, πετουσαν κατω τα μαχαιροπιρουνα και τις χαρτοπετσετες και γενικα εσπαγαν τα νευρα μας. Η μερα ηταν ατελειωτη αλλα ευτυχως βγηκα νωριτερα και εφυγα οσο πιο γρηγορα μπορουσα.Μετα απο κατι τετοιο ειλικρινα αν και λατρευω τα παιδια θα το σκεφτω πολυ να κανω δικα μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου