Το Σαββατο που μας περασε πηγα σ εναν γαμο. Κατι τετοιες εκδηλωσεις τις βαριεμαι φριχτα . Το σκεφτηκα καλα πριν το κανω ομως , τι τα θες, πηγα τελικα. Η μερα ηταν απαισια, ο καιρος χαλια. Εβρεχε συνεχεια. Με τα χιλια ζορια εφτασα στην εκκλησια που τελεστηκε το μυστηριο - ευτυχως με παρεα -. Ο γαμος εγινε σχετικα γρηγορα, παλι καλα δηλαδη. Το μονο σπαστικο ηταν οτι ημουν πισω πισω κ δεν μπορεσα να δω αν πατησε η νυφη τον γαμπρο την κρισιμη ωρα....
Αφου τελειωσε το μυστηριο και ο παπας ειπε εκεινα τα υπεροχα - κατα τα αλλα - λογια [σε καθε γαμο τα ιδια λενε] στηθηκαμε να στην ουρα -ναι, σαν τα ζωα - να ευχηθουμε στο ζευγαρι και στις οικογενειες τους. Η μπομπονιερα δε του γαμου, ωραιοτατη λιτη, απεριτη και πρασινη.
Μετα το γαμο ακολουθησε ξεφρενο γλεντι σε μεγαλο σαλονι δεξιωσεων. Ακομη σκαω να μαθω πως φτιαχνουν την πετσετα πουγκι.... Με το που μπηκα στην αιθουσα ενα ριγος με διαπερασε. ολοι οι συγγενεις αδερφια, ξαδερφια κλπ ηταν εκει κανεις δεν ελειπε. Το συγκλονιστικοτερο ολων ηταν οτι μας εβαλαν να καθησουμε με τους παντρεμενους-αρραβωνιασμενους. Ειλικρινα δεν ξερω το λογο... Μηπως μπηκα στο club των παντρεμενων και δεν το καταλαβα;;;
Περιμεναμε 50 ολοκληρα λεπτα ωσπου να αποφα;σισει το ζευγαρι αν θα εμφανιστει η οχι. Τελικα ηρθαν. Εκοψαν την τουρτα και απο μεσα ακουγοταν "ο βυθος" του Χατζηγιαννη... Ωωωω τι ρομαντικο!!!!! Χορεψαν το καθιερωμενο βαλς - με το ιδιο τραγουδι παντα - και υστερα ξεκινησε το σοου. Ο γαμπρος ποντιος, η νυφη βλαχα. Η ορχηστρα τα χε παιξει μια ποντιακα , μια βλαχικα ΠΑΝΙΚΟΣ.....
Ολοι χορευαν ασταματητα, ο γαμπρος ειχε αγχωθει - σκεφτοταν να τελειωνουμε να φευγουμε - και η νυφη καμαρωνε σα γυφτικο σκεπαρνι... Ειλικρινα δεν μπορω να καταλαβω τι παθαινουν ολες με το που θα φορεσουν το νυφικο;;; Μεταλασσονται ξαφνικα σε "μαμαδες" ΕΛΕΟΣ! ! !
Δεν θα ηθελα να βρεθω σ αυτη τη θεση και νΑ γραφω πανω απ το κεφαλι μου με νεον "ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου