ΜΕΤΑΚΟΜΙΖΩ ΓΙΑΤΙ....

Τον τελευταιο καιρο εχω μπει στο τρυπακι να βρω νεο σπιτι. Ψαχνω ασταματητα, κυριως σε περιοχες κοντα στην δουλεια μου. Χρειαζομαι αλλαγες στη ζωη μου... Κ λεω ναξεκινησω απο το σπιτι. Δεν θελω τιποτα που να μου θυμιζει το παρελθον. Ξεκιναω απο το μηδεν!!!
Ειμαι στο σπιτι, ακουω Τσαλιγοπουλου και κανω θετικες σκεψεις. Ευτυχως η πολυ δουλεια δεν με αφηνει να σκεφτομαι και πολυ. Ενα τραγουδι με αντιπροσωπευει αλλωστεαυτη την περιοδο. AMORE MIO ΗΡΩ... Αυτο νομιζω τα λεει ολα...
Δεν λεω υπαρχει κατι στην ζωη μου. Ενας ανθρωπος που κανει τρομερη υπομονη με το κολλημα μου, τα νευρα, οταν κοιταω το κενο πισω του. Κι ομως αυτος ο ανθρωπος οσο και να προσπαθει δεν θα γινει ποτε Γιαννης. ΠΟΤΕ!!! Πολλες φορες ηχει στα αυτια μου αυτο που μου ειπε καποια στιγμη μια φιλη ¨δεν παντρευτηκα τον ανθρωπο που αγαπησα γιατι ηξερα οτι δεν κανει για γαμο. Πηρα καποιον αλλον, ειμαι καλα ομως λειπει αυτο το κατι.¨
Ετσι κι εγω. Καποια στιγμη θα φτιαξω ξανα τη ζωη μου, ισως παντρευτω και κανω παιδια. Ομως δεν θα ειναι το ιδιο! Το ξερω... Οτι και να μου λενε οι αλλοι εγω ξερω τι εζησα με εκεινον.
Σε λιγοτερο απο 20 ημερες παω διακοπες στην μαγευτικη ΚΩ
Ευχομαι να περασω πολυ καλα το χω αναγκη

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΦΩΤΕΙΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...

Περασε πολυς καιρος απο την τελευταια φορα που μοιραστηκα σκεψεις. Επιτελους ηρθε το καλοκαιρι!!!!!!! Διακοπες,βολτες, μπανια, ηλιος και τι καλυτερο απο την μικρη μας Ελλαδιτσα..Οι δικες μου διακοπες ξεκινησαν ηδη αφου την προηγουμενη Εβδομαδα γυρισα απο Γερμανια. Πηγα Βερολινο, Μοναχο και Ουλμ με τα παιδια απο την δουλεια.Περασαμε καταπληκτικα. Μειναμε 8 ημερες! Αλλος πολιτισμος, διαφορετικη κουλτουρα..Το καλυτερο ηταν το Βερολινο. Καναμε βολτεςμε τα ποδηλαταολη μερα. Πηγαμε στο μουσειο των Εβραιων,στο καστρο της ωραιας κοιμωμενης,ΣΤΟ Τειχος...Και φυσικα στο ΚΙΤ ΚΑΤ το μεγαλυτερο sex club. Αν πας Βερολινο και δεν πας εκει δεν εχεις κανει τιποτα.
Κι υστερα παλι εδω, στην Θεσσαλονικη. Σαν να μην περασε μια μερα... Δουλεια, πληξη, τα ιδια πραγματα. 28 Ιουλιου ξεκιναει η αδεια μου. Θα παω Παρο με τη φιλη Σμαραγδα και μαλλον Μυλο με το νεο αμορε..Ευχομαι να ερθουν ολα δεξια.

ΜΕΓΑΛΩΝΩ

Τον προηγουμενο μηνα ειχα γενεθλια, εγινα 23! Το σκεφτομαι και τρομαζω..Εφτασα ως εδω και δεν εχω κανει τιποτα. Ειμαι μονη μου, δουλευω στα fridays, βγαινω με διαφορα παρεακια, δεν κανω σεξ -τουλαχιστον το τελευταιο 4μηνο-. ΑΛΗΘΕΙΑ στους ποσους καιγομαι;;;;Η ζωη μου ειναι μετρια...Αληθεια γιατι εχουμε ερθει σε αυτον τον κοσμο ακομη δεν εχω καταλαβει;!
Σημερα το μεσημερι καθως πηγαινα σπιτι ειδα ενα ενα ζευγαρι γυρω στα 70 να κανει βολτα χερι-χερι στην Μητροπολεως. "Θα το ζησω ποτε κι εγω αυτο;" σκεφτηκα! Δεν το πιστευω πλεον, ειλικρινα. Μετα τον χωρισμο μου με τον Γιαννη, εχω γινει πολυ απαισιοδοξη. Δεν εχω παραπονο, απο πολυ μικρη θυμαμαι οτι ηθελα να ζησω εναν μεγαλο και δυνατο ερωτα! Θελω να πιστευω οτι αυτο το εζησα με οτν Γιαννη...Δεν βαριεσαι ετσι ειναι η ζωη! Μια παρωδια,ενα ταξιδι στο αγνωστο. Καποιες φορες ειναι ομορφο, καποιες ασχημο...
Ειδα τον Γιαννη προχτες. Ποσος καιρος εχει περασει απο την τελευταια φορα; Ουτε που θυμαμαι. Πιανω πολλες φορες τον εαυτο μου να τον σκεφτομαι, ομως ενα περιεργο πραγμα: δεν μπορω να θυμηθω καλα την μορφη του. Τωρα αυτο ειναι καλο; Νομιζω πως ναι! Μετα την μυνηση που μου εκανε - ναι,ειχαμε και τετοια- δεν αντεξα αλλο εσπασα...
Αλλαζω τη ζωη μου τωρα πια και φευγω οσο πιο μακρια γινεται...
Μονο ομως με το μυαλο, γενικοτερα δεν μπορω να φυγω. Απο την πολη ας πουμε!
Ειλικρινα δεν ξερω τι κανω εδω και η ζωη συνεχιζεται, αλλοτε με γρυγορους και αλλοτε με αργους ρυθμους. Και που τον ειδα δηλαδη τι καταλαβα; Εκανα πως δεν τον ειδα και προσπερασα βιαστικα. Δεν εχει νοημα πλεον. Αυτος εκανε τις επιλογες του... Κατι πρεπει να κανω κι εγω. Τι ομως;

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

Περασαν και οι αποκριες. Οπως καθε χρονο, ετσι και φετος γλεντι, χορος, τραγουδι... Ολη η πολη μια παρεα, οπως λεει κι ο Παπαγεωργοπουλος! Βγηκα και διασκεδασα με τη ψυχη μου και φετος... Εχω να κοιμηθω σωστα μια βδομαδα. Σημερα ομως ειπα να κατσω σπιτι να ξεκουραστω λιγο. Την Πεμπτη πηγα Βερτη πρεμιερα... Γυναικοπαρεα και δεν συμμαζευεται. 10 Γυναικες...Περασαμε τελεια! Το προγραμμα καταπληκτικο και ο Βερτης Θ Ε Ο Σ !!! Αλλα πηξαμε στις γυναικες. Κανενας αντρας ρε παιδιαααααα;;;; Που χαθηκατε;;; Νομιζω οτι ηρθε ο καιρος να ξαναφτιαξω τη ζωη μου. Αρκετα ασχοληθηκα με τον Κυριο Γιαννη -ο θεος να τον κανει κυριο δηλαδη-.
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΝΕΟΣ, ΩΡΑΙΟΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΓΙΑ ΣΧΕΣΗ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 3 ΜΗΝΕΣ.
ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΟΡΦΑΝΟΣ
-μην τραβηξουμε τα ιδια, δεν θα το αντεξω ξανα-
Παντως δεν μπορω να πω, εχω την ικανοτητα να ανακαλυπτω αντρες με νεα κουσουρια ενω νομιζα οτι τα ειχα εξαντλησει ολα...
Ε Λ Ε Ο Σ........
Δηλαδη τι ζηταω η γυναικα; Κατι τοοοοσο δυσκολο;Μια νορμαλ σχεση, χωρις γκρινιες και θανασιμες πεθερες... HELLO ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;;;;
Παντως στη φαση που ειμαι περναω καλα ακομη και μονη. Εχω το παρεακι μου και καθε βραδυ ειμαι εξω. Δεν μου λειπουν οι γκομενοι -ιδιαιτερα-. Βασικα, δεν προλαβαινω να σκεφτω καν τους αντρες. Εχω τοσα πιο σημαντικα πραγματα να σκεφτω και να κανω.
Εχω κανονισει ηδη 2 ταξιδια στο εξωτερικο για το επομενο 3μηνο...
Μηπως ειναι καλυτερα ετσι τελικα; Απο τοτε που χωρισα με τον αχρηστο εχουν στρωσει τα παντα στη ζωη μου. ΟΛα πανε καλα...Εχω φιλους κι αυτο ειναι πολυ σημαντικο!
Ωρες-ωρες βεβαια μου λειπει πολυ αλλα ισως ειναι καλυτερα ετσι. Την Παρασκευη εχω γενεθλια, με ποιανει μια γλυκια θλιψη ΜΕΓΑΛΩΝΩ... Θα θελα να ηταν εκει μονο για λιγο.
Ξερω ομως οτι ειναι λαθος γι αυτο θα πιω λιγο νερο και θα το καταπιω.

ΠΕΡΝΩ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΚΑΛΑ...

Η ζωη τελικα ειναι πολυ απροβλεπτη. Ειμαι πολυ καλα, ανακαλυψα οτι οντως η ιστορια ηταν απο την αρχη ενα κακογουστο αστειο. Δεν αξιζε τιποτα... Ποσο μαλλον δακρυ και πονο... Νιωθω λες και εφυγε ενα βαρος απο πανω μου... Ολα μου πανε δεξια απο τη μερα που εφυγε απο τη ζωη μου... Καλυτερη αποδοση στη δουλεια, νεες γνωριμιες... Βγαινω σχεδον καθε βραδυ και για δες δεν εχω να δωσω λογαριασμο σε κανεναν. Ειχα ξεχασει ποσο τελεια περνας...ακομη και μονος σου! Πηγα Πηλιο την προηγουμενη βδομαδα με φιλους και τον αλλο μηνα παω Βουδαπεστη... Ετσι για το γαμωτο! Μετα τα τελευταια γεγονοτα τον μισησα ειλικρινα. Αλλωστε αυτο ηθελε. Το καταφερε λοιπον. Με πουλησε με ολη την εννοια της λεξης. Δεν με νοιαζει τι κανει, αν με σκεφτεται ,ή οχι. Να ειναι καλα και απο μακρια. Δεν θελω καμμια επαφη μαζι του. Εγω για μενα και δεν θελω αλλον κανεναν.. Ειχα ξεχασει πως ειναι να φλερταρεις... Ημουν το παραδουλακι του κυριου -ο θεος να τον κανει- Γιαννη... Ε Λ Ε Ο Σ Εχω κι εγω ζωη...

Ο ΙΟΥΔΑΣ ΦΙΛΟΥΣΕ ΥΠΕΡΟΧΑ...

Περασε περιπου μια βδομαδα, ειχα πει οτι δεν προκειται να ασχοληθω ξανα με τον ακατανομαστο κι ομως ασχοληθηκα χτες. Εμαθα ποσο κοστισα στην μανα του... 4500 ευρω και νεο αυτοκινητο δηλαδη περιπου 20000 οχι δεν ειναι ζσχημα για 1η φορα. Νιωθω ντροπη που βρισκομουν στο πλευρο του. Νε πουλησε κανονικοτατα.... Καλη η ταριφα του χωρισμου δεν λεω ομως υποτιθεται οτι αγαπας! Τελικα ολα αγοραζονται σε αυτον τον κοσμο... Ακομη και τα αισθηματα. Νομιζω οτι δεν εχω αντοχες να ασχοληθω με αυτο το θεμα, αλλωστε ο Γιαννακης φροντισε να σηκωσει το χερακι του πανω μου την Δευτερα το βραδυ και παραλιγο να με ριξει απο τις σκαλες. Τα κανει σε μενα γιατι τον παιρνει.... Στην Κρουελα δεν μπορει να τα κανει τον κραταει απο τα α....δια. Λυπαμαι πολυ για τον χρονο που εχασα. Πρεπει να προχωρησω. Την αλλη βδομαδα παω Πηλιο με τους φιλους μου. Θα φροντισω να περασω οσο πιο τελεια γινεται και να αφησω πισω πραγματα που με φθειρουν και μου κανουν κακο.
Νεα μετα την εκδρομη....

ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΩ...

Ειναι στιγμες που θελω να χαθω, να πεταξω... Κι ειναι ωραια να πετας! Αυτο θελω να κανω αυτη τη στιγμη, να χαθω. Να χαθω να μην νιωθω την αδικια και την κακια του κοσμου να με αγγιζει. Χτες ειδα τον Γιαννη, ειναι η τελευταια - οπως φαινεται- φορα που αναφερομαι σε αυτο το το ατομο πρεπει να προχωρησω, να ξεχασω... Εμαθα επιτελους ολη την αληθεια. Συγκεκριμμενα ακουσα αυτα που περιμενα να ακουσω. Οπως το ειχα φανταστει...Τον εκβιασε η μανα του να με χωρισει επειδη με μισει. Του ειπε οτι αν συνεχισει να ειναι μαζι μου θα τον αποκληρωσει και θα τον καταστρεψει. Ξερω ακουγεται γελοιο, σαν να βγηκε απο παλια ελληνικη ταινια, κι ομως αυτη ειναι η αληθεια. Κι εγω τι κανω; Δεν εχω και πολλες επιλογες, ισως καμμια. Απο την μια νιωθω καλα που επιτελους παραδεχτηκε την αληθεια, απο την αλλη ομως νιωθω ενα μεγαλο κενο κι εναν κομπο στο στομαχι... Κι ενα μεγαλο ΓΙΑΤΙ εμφανιζεται συνεχως μπροστα στα ματια μου.
Το καλοκαιρι που μας περασε μου προτειναν μια δουλεια στην Αθηνα, πολυ καλη ευκαιρια, αρνηθηκα αμεσως ομως γιατι ηταν στην μεση ο Γιαννης. Δεν ηθελα να τον αφησω και να φυγω. Αυτο δεν το εμαθε ποτε, δεν ηθελα να νιωθει υπευθυνος για αυτη μου την αποφαση. Περασε καιρος και πριν λιγες μερες μου κανανε ξανα την ιδια προταση. Αυτη τη φορα μεσα στην απελπισια μου δεχτηκα. Ηταν η μονη διεξοδος. Μετα τα χθεσινα γεγονοτα ομως δεν προκειται να το κανω. Θα μεινω εδω, θα μεινω διπλα του. Ξερω ειναι παραλογο, ομως αυτη η γυναικα θα τον καταστρεψει. Αυτο θελει, να τον εχει ρομποτ. Να του υπαγορευει ακομη και να αναπνευσει. Ειλικρινα δεν πιστευα οτι υπαρχουν τετοιες μαναδες στις μερες μας. Δεν μου χει ξανατυχει κατι τετοιο και δεν ξερω πως να αντιδρασω. Τι να κανω.... Δειχνω σε ολους οτι ειμαι καλα. Ξεγελω λοιπον τον καθενα πως καημο δεν εχω κανενα. Ποσο τον αγαπαω αραγε... Αυτος ο ανθρωπος με κανει και σκεφτομαι τρελα. Ουτε εγω δεν ξερω που μπορω να φτασω για κεινον. Δεν ζει ... Κακο στον εαυτο του κανει. Που ειναι ο παλιος Γιαννης που ηξερα; Που κρυφτηκε; Τοτε ηταν πραγματικα καλα. Κοιτουσα χτες φωτογραφιες μας απο εκεινον τον καιρο που ολα ηταν τελεια. Θεε μου, ποσο καλα φαινοταν. Χαμογελουσε κι ελαμπε ολοκληρος. Ηταν τοσο ερωτευμενος μαζι μου... Δεν γινεται να εχουν αλλαξει τα αισθηματα του για μενα τοσο απλα. Λεει οτι ηθελε να χωρισουμε απο τον Νοεμβριο, ομως μου εκανε προταση γαμου τον Δεκεμβριο... Πως γινεται; Εκεινος εκανε τις επιλογες του... Ευχομαι ειλικρινα να μην του βγει σε κακο. Δεν θελω να το δω αυτο. Δεν θα το αντεξω... Τωρα δεν μπορει να το καταλαβει. Δεν ξερει πως ειναι να ζεις. Ετσι τον μαθανε! Δεν μπορει να ανοιξει τα φτερα του και να πεταξει. Νομιζει οτι θα πεσει και θα τσακιστει. Η αυλαια κλεινει λοιπον εδω. Ειμαι καλα, τον ξεπερνω, τον ξεχασα. Θα τον ξεπερασω....

ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ.....

Εχει περασει σχεδον ενας μηνας απο τη μερα που γυρισα σπιτι. Δεν ξερω πως να νιωσω, παντως ειμαι καλα. Εχω αρχισει σιγα-σιγα και μπαινω στη ρουτινα της ζωης μου. Δουλευω, βγαινω με φιλους, ξενυχταω, γελαω με χαζα ανεκδοτα... Κι η ζωη κυλλαει αργα! Ειδα τον Γιαννη χτες, μετα απο αρκετες μερες, ενιωσα περιεργα. Πλεον δεν τον σκεφτομαι συχνα, προσπαθω να κανω πραγματα για να ξεφευγω. Πεταξα οτι μου θυμιζε εκεινον, εκλεισα σε ενα κουτι φωτογραφιες και αναμνησεις, γυρισα σελιδα στη ζωη μου. Ακομη και μονη περναω καλα... Δεν προκειται να κανω κατι για πολυ καιρο απο τωρα. Σιγα-σιγα αλλαζω ζωη και παραστασεις. Τον Μαρτιο αλλαζω και δουλεια.Γυρναω πισω στις παλιες μου συνηθειες. Ειχα ζωη και πριν απο κεινον αλλωστε. Δεν περιμενα ποτε να φτασω στο σημειο να λεω οτι ο Γιαννης για μενα ειναι μια καλη αναμνηση. Του εδωσα ολα του τα πραγματα. Καθησα και τα μαζεψα σε μια κουτα και του τα πηγα χτες. Ετσι εκλεισα αυτη την ιστορια.... Ειμαι μπερδεμενη, δεν ξερω πως να αισθανθω, δεν ξερω τι να γραψω.... Εχουμε κοψει καθε επαφη. Δεν μιλαμε στο τηλεφωνο, δεν στελνουμε email, δεν εχουμε γενικα καμμια επικοινωνια. Ουτε στο μαγαζι ερχεται... Φοβαται να με δει... Με την καλη την εννοια παντα!Αλλωστε δεν εχουμε κατι να πουμε πλεον....
Χτες βγηκα με τα παιδια απο την δουλεια για ποτα. Περασα καλα, αλλα οχι τελεια! Ναι, τον ξεπερασα αλλα χρειαζομαι πολυ χρονο για να πατησω γερα στα ποδια μου και να προχωρησω. Αφου το εκανε αυτος μπορω κι εγω... Τωρα το ξερω! Χτες που τον ειδα δεν ενιωσα τιποτα παραπανω απο λυπη για εκεινον και γι αυτα που ζησαμε! Στην κουτα με τα πραγματα που του εστειλα εγραψα : ¨Το αντιο θελει κι αυτοχαρακτηρα και λυπαμαι που ανακαλυπτω μετα απο τοσο καιρο πως ουτε αυτο δεν εχεις ¨
Ακριβως αυτο νιωθω. Ο ερωτας ειναι αγωνας αντοχης κι οχι ταχυτητας. Σημασια εχει ποιος θα αντεξει παραπανω στην φθορα του χρονου κι οχι ποιος θα τρεξει να φυγει πιο γρηγορα. Αυτο ειναι δειλια κι εγω διπλα μου δεν χρειαζομαι δειλους ανθρωπους. Δεν εχω αναγκη απο κατι τετοιο. Το μονο που του ευχομαι ειναι να φροντισει να ξεκολλησει συντομα απο το φουστανι τησ μανας του, δεν του κανει καλο.

¨Ξαγρυπνησα γιατι ξερω πως ολα τελειωσαν μεταξυ μας
Δεν στενοχωριεμαι, ξερω οτι αγαπηθηκαμε αληθινα
Αν καποτε συναντηθουμε εχοντας πλεον νεες ζωες θα σου χαμογελασω
φιλικα.
Η αληθινη αγαπη ειναι αυτη που ξυπνα τη ψυχη
Αυτο μου χαρισες
Αυτο ηπλιζα να σου χαριζω για παντα ¨

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

ΕΓΩ ΓΙΑ ΜΕΝΑ....

Μολις σχολασα, η μερα κουραστικη. Φταιει βεβαια και το χθεσινο ξενυχτι. Χτες το βραδυ βγηκα και περασα τελεια.Κατι που ειχα να κανω ποοοολυ καιρο Γυρισαμε σχεδον ολα τα ξενυχταδικα της πολης και γυρισα στις 6 το πρωι. Ειλικρινα ο Γιαννης δεν περασε καθολου απο το μυαλο μου ολο το βραδυ. Ειχα τοσα πραγματα να κανω, τοσους φιλους και γνωστους να δω που εμοιαζε σαν να μην υπαρχει. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Δεν λεω ηταν πολυ καλος αλλα τελικα αποδειχτηκε οτι ηταν λιγος. Κι ειχαν δικιο οι φιλοι μου τωρα το βλεπω καθαρα.Καλα να περναει εκει που ειναι Αξιζω πολυ περισσοτερα νομιζω. Δεν θελω να τον συναντησω ουτε καν τυχαια Οσο σκεφτομαι ολα αυτα που εκανε και ειπε κι ολα οσα καταπια για κεινον με ποιανει μισος. Και το καλυτερο ολων πως φαινεται οτι ειναι δειλος Μπηκα πριν λιγο στο messenger να μιλησω με εναν φιλο μου κι ηταν μεσα και μολις με εντοπισε βγηκε αμεσως Ε Λ Ε Ο Σ

Περασαν αλλες 3 μερες σιωπης. Κι εγω τι κανω; Ζω, αναπνεω, δουλευω....Τιποτα δηλαδη. Τωρα δεν ξερω πως να νοιωσω. Εχω σταματησει να στενοχωριεμαι τοσο κι ομως το κενο μεσα μου παραμενει. Κι ο Γιαννης εκει, αδιαφορος στο τι νοιωθω, πως ειμαι, αν ζω... Ολοι λενε οτι αν με αγαπουσε πραγματικα θα ακουγε την καρδια του κι οχι τους αλλους. Εγω ομως παλι τον δικαιολογω...Γιατι αραγε; Γιατι κανω τοσο κακο στον εαυτο μου; Ενταξει εγω καποια στιγμη θα προχωρησω παρακατω, το ιδιο κι εκεινος , ομως ειναι αραγε αυτο που πραγματικα θελουμε; Ή μηπως μιλαει ο εγωισμος τωρα; Κι ολα αυτα τα ονειρα κι οι σκεψεις που καναμε τοσο καιρο; Θα χαθουν για ενα πεισμα; Εχω μαθει να ακουω την καρδια μου κι οχι τον κοσμο.... Ο Γιαννης ποτε δεν θα καταλαβει οτι η ζωη του, του ανηκει. Αν ειναι ευτυχισμενος με αυτη του την αποφαση εγω αποχωρω. Ζωη του ειναι δεν μπορω να του επιβαλλω να κανει κατι με το ζορι. Το μονο που μπορω να κανω ειναι να τον κοιταζω απο μακρια κι ευχομαι να ειναι καλυτερη η ζωη του μακρια μου για να χαιρομαι.... Να ειναι παντα καλα.

HOME SWEET HOME

Γυρισα σπιτι, αναψα τσιγαρο, εβαλα ενα cd να παιζει και να μαι παλι εδω ετοιμη να μοιραστω το φιναλε της ιστοριας. Η αυλαια λοιπον εκλεισε αδοξα χτες το απογευμα. Βρεθηκαμε για καφε. Ακομη βλεπω μπροστα μου το παγωμενο υφος του. Μιλησαμε αρκετη ωρα, εγω δηλαδη μιλουσα, εκεινος ακουγε και σχολιαζε κτητικα. Δεν με αφησε ουτε καν να τον αγγιξω. Δακρυζε που και που , ομως δυστυχως, απο νευρα και οχι απο πονο οπως εγω. Δεν αντεξα, εκλαψα, ξεφτιλληστηκα, παρακαλεσα, επεσα χαμηλα κι ομως εκεινος εκει, να με κοιταει αφ υψηλου με το παγωμενο βλεμμα του. Πως μπορεσε; Δεν ξερω πως να νιωσω... Δεν ξερω πως να φερθω...Ισως νιωθω απογοητευμενη...

Απογοητευμενη επειδη πιστεψα εναν ανθρωπο ο οποιος με πληγωσε οσο κανενας αλλος. ΠΩς φτασαμε ως εδω; Ο Γιαννης; Ο δικος μου Γιαννης; Δεν μπορει, ζω εναν εφιαλτη. Καποιος μου κανει πλακα. Ο δικος μου ο Γιαννης που αγαπησα και λατρεψα οσο τιποτε αλλο αλλαξε τηλεφωνο, αλλαξε κλειδαρια, κρυβεται στην μανα του για να μην τον βρω, πηρε αδεια απο τη δουλεια του οχι για να ηρεμησει και να σκεφτει, αλλα για να μην παω να τον βρω. Μπλοκαρε το email του για να μην μπορω να επικοινωνησω μαζι του. Τη μερα της Πρωτοχρονιας πηδηξε στη διπλανη ταρατσα σαν φυγας για να μην με δει την ωρα που χτυπουσα το κουδουνι. Ο δικος μου ο Γιαννης που ελεγε οτι δεν μπορει να ζησει χωρις εμενα, με πεταει σαν στημμρνη λεμονοκουπα. Λεει οτι βρεθηκαμε μονο και μονο επειδη με λυπαται. Καταλαβαινει τι περναω και νοιωθει οικτο. Δεν θελει να τα ξαναβρουμε. Ο Γιαννης που ελεγε μετα απο μενα το χαος τωρα μιλαει για την επομενη που θα βρεθει... Δεν μ ΄αγαπαει πια . Με ακουσε λεει επειδη ειναι καλος ανθρωπος. Τον ευχαριστω ειλικρινα που μ εκανε να καταλαβω καποια πραγματα.

Τελικα τι ειναι αγαπη; Τι αξιζει στη ζωη περισσοτερο; Οσο και να προσπαθεις, οσα και να δινεις σε καποιον, ερχεται παντα αυτη η κακια στιγμη κι αυτος φευγει χωρις εξηγησεις κ εσυ καθεσαι και κοιτας διχως να εχεις κατι να πεις. Και μετα τι; Τι κανεις; Αναβεις ενα τσιγαρο, ρουφας μια μεγαλη δοση ζωης, κ λες ¨για δες παλι απο την αρχη¨. Και τι θα γινει δηλαδη; Μια ζωη θα τρεχω να φυγω πρωτη, πριν με βαρεθουν; Δεν υπαρχει κανεις να με υιοθετησει εμενα; Και δεν λυπαμαι εμενα, εκεινον λυπαμαι. Εγω τα θελα και τα επαθα. Τουλαχιστον εχω τη συνειδηση μου καθαρη. Εγω προσπαθησα, εκανα οτι περνουσε απο το χερι μου για να τον κρατησω. Εκλαψα, φωναξα, ουρλιαξα μεσα στο πληθος. Καθησα ωρες ατελειωτες μεσα στο κρυο περιμενοντας να γυρισει, εχασα τον υπνο μου και πεντε κιλα. Αυτος τι εκανε; ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ δεν μετανοιωνω για οτι εκανα απλως εχει μεινει αυτη η πικρια. Σημερα δυο ωρες διαβαζα κι εσβηνα μηνυματα που μου ειχε στειλει. Ποσα ομορφα και μεγαλα λογια ειχε πει. Ανοητες αγαπες, ανοητα φιλια, λογια ψευτικα... Αραγε πιστευε τιποτα απο ολα αυτα ή τζαμπα χαραμιζε σαλιο και συναισθημα; Αν ειχε το 2ο δηλαδη. Αν ενοιωσε κατι για μενα. Ελπιζω τωρα που εμεινε μονος με τον εαυτο του, με τη συμπεριφορα του να μην χασει κι αυτον. Δεν ανησυχω, η μαμα του θα του βρει καποια που θα εχει προικα, γονεις μεγαλοδικηγορους και θα δουλευει στο δημοσιο - κι ας παιρνει 900 ευρω το μηνα- και θα φωναζει οτι ζει κι ας εχει κενο μεσα στη ψυχη του. Αυτος θα κανει το σωστο. Αυτο που θελει η μαμα του, αυτο που βολευει ολους. Ποτε δεν θα καταλαβει ποσο τον αγαπησα. ποσο τον λατρεψα, τι θα μπορουσα να κανω για κεινον. Δεν πειραζει... Αλλωστε ποια ειμαι εγω για να γυρισω να κοιταξω τον Γιαννη; Μια σερβιτορα των Fridays ειμαι κι αυτο θα παραμεινω. Δεν μπορω να γυρισω να τον κοιταξω, με τυφλωνει η λαμψη. Καποια στιγμη θα καταλαβει... Ευχομαι να περναει καλα οτι και να κανει στη ζωη του. Αληθεια δεν θελω να βρεθει ποτε στη θεση μου. Ειλικρινα δεν θα το αντεξει. Εγω θα σφιξω τα δοντια,θα κλαψω, θα πονεσω και ως συνηθως θα προχωρησω μπροστα. Γιατι ετσι το θελει η ζωη... Γιατι ετσι πρεπει...
Μοναξια καλημερα λοιπον,
παλι κανεις πρεμιερα στις οθονες μου...

7 ΘΑΝΑΣΙΜΕΣ ΠΕΘΕΡΕΣ...

Δεν ξερω αν σας εχει συμβει ποτε να μην σας θελει η μελλοντικη σας πεθερα... Εμενα παντως μου συνεβη τελευταια...Ειναι ειλικρινα για γελια και για κλαμματα. Νιωθω λες και πρωταγωνιστω σε ταινια του 1970 εκει που μονιμως σκοτωνονται η αξεπεραστη σκυλα Τασω Καββαδια με τις εκαστοτε νυφες της. Πολυ ε λ ε ο ς δηλαδη...Αλλα ας τα παρουμε τα πραγματα απο την αρχη...
Με τον Γιαννη μετρουσαμε 8 μηνες σχεσεις. Κοινως πολλα βραδια αγκαλιας στον καναπε, αμετρητες βολτες και ποτα, πολυ σεξ... Ειμασταν πολυ ερωτευμενοι, ενιωθα οτι επιτελους βρηκα το αλλο μου μισο αυτο που λεμε αδερφη ψυχη. Μηπως εκανα λαθος τελικα;;; Δεν ξερω ο χρονος θα δειξει. Ειμασταν τοοοοοοοοοοσο καλα που δεν μας πηρε πανω απο ενα καλοκαιρι να αποφασισουμε οτι θελουμε να ζησουμε μαζι για παντα και να προχωρησουμε σε γαμο. Πριν μια εβδομαδα μαλιστα μου εκανε και προταση γαμου.. Ολα κυλουσαν τελεια Ημουν τοσο ευτυχισμενη, τοσο γεματη. Κι ομωσ η στιγμη που θα προσγειωνομουν αποτομα απο τον 125ο οροφο ενος ουρανοξυστη δεν αργησε να ρθει. Οπως ειναι πολυ λογικο για να παντρευτουν δυο ανθρωποι πρεπει δυστυχως να γνωριστουν και οι οικογενειες τους. Γιατι ως γνωστον, στους γαμους δεν παντρευονται ζευγαρια αλλα ολοκληρες οικογενειες. Γιατι αραγε; Δυο δεν φτανουν... Ετσι λοιπον κανονισαμε συναντηση οικογενειων Χ Α Μ Ο Σ και λιγα λεω. Η μανα μου δεν αρεσε στην μανα του Γιαννη, λες και θα βρει καμμια καλυτερη για συμπεθερα αλλα τελος παντων. Βεβαια αυτο δεν το εδειξε στο τραπεζι, κι οταν φυγαμε πηρε τηλεφωνο τον γιοκα της και του ειπε τα μαντατα. Ακομη προσπαθω να ξεχασω τη στιγμη που ο Γιαννης προσπαθουσε να μου εξηγησει τι ειχε συμβει.
ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΜΕ...
Γιατι αυτη η κυρια φροντισε να πει διαφορα για τη μητερα μου χωρις να τα σκεφτει. Την αλλη μερα το πρωι μαζεψα τα πραγματα μου κι εφυγα απο το σπιτι. Καθησα και σκεφτηκα πολυ, προσπαθησα να του τηλεφωνησω, να του εξηγησω - γιατι φροντισα να ανοιξω κι εγω το στοματακι μου- ματαιο το κινητο του ειναι κλειστο εδω και 3 μερες. Δεν ξερω τι να κανω, πως να φερθω... Πρεπει να του μιλησω. Εχω να κοιμηθω και να φαω 2 μερες. Τη βγαζω με καφεδες και τσιγαρα. Ειμαι ζομπι... Δεν μπορω να συγκεντρωθω να δουλεψω. Το μονο που κανω ειναι να τον σκεφτομαι , να προσπαθω να τον βρω περιμενοντας εξω απο το σπιτι του για ωρες. Ωρες ατελειωτες.... ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΣΗΜΑΔΙ ΟΜΩΣ ... Δεν ξερω που βρισκεται και οι φιλοι του δεν μου λενε. Το μονο που ακουω συνεχεια ειναι να του δωσω χρονο να σκεφτει. Ποσο χρονο ομως;;;Εμενα με ρωταει κανεις πως νιωθω;Αν υποφερω, αν τον σκεφτομαι...Ειμαι στο χειλος του γκρεμου. Δεν θελω να αποδεχτω πως η ιστορια μας τελειωσε αδοξα εδω και το τραγικο φιναλε το εγραψε η μανα του. ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;;;;; Στισ 31/12 ο χρονος με βρηκε μονη μου σε ενα παγκακι στην παραλια , εκατσα εκει ως τις 5 το πρωι και σκεφτομουν ολα αυτα που εχουν συμβει. Ωραια, αν ειναι να ειμαι ετσι ολη τη χρονια καηκα.Ο λογος που γραφω ειναι γιατι δεν μπορω να τα κραταω αλλο μεσα μου, με πνιγουν. Θα ηθελα πολυ να ηταν ολα ενα κακο ονειρο, ενας εφιαλτης. Να ξυπνουσα και να ηταν διπλα μου...
Μηπως εχει δει καποιος την αγαπη μου;;;;;;;;;