ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ.....

Εχει περασει σχεδον ενας μηνας απο τη μερα που γυρισα σπιτι. Δεν ξερω πως να νιωσω, παντως ειμαι καλα. Εχω αρχισει σιγα-σιγα και μπαινω στη ρουτινα της ζωης μου. Δουλευω, βγαινω με φιλους, ξενυχταω, γελαω με χαζα ανεκδοτα... Κι η ζωη κυλλαει αργα! Ειδα τον Γιαννη χτες, μετα απο αρκετες μερες, ενιωσα περιεργα. Πλεον δεν τον σκεφτομαι συχνα, προσπαθω να κανω πραγματα για να ξεφευγω. Πεταξα οτι μου θυμιζε εκεινον, εκλεισα σε ενα κουτι φωτογραφιες και αναμνησεις, γυρισα σελιδα στη ζωη μου. Ακομη και μονη περναω καλα... Δεν προκειται να κανω κατι για πολυ καιρο απο τωρα. Σιγα-σιγα αλλαζω ζωη και παραστασεις. Τον Μαρτιο αλλαζω και δουλεια.Γυρναω πισω στις παλιες μου συνηθειες. Ειχα ζωη και πριν απο κεινον αλλωστε. Δεν περιμενα ποτε να φτασω στο σημειο να λεω οτι ο Γιαννης για μενα ειναι μια καλη αναμνηση. Του εδωσα ολα του τα πραγματα. Καθησα και τα μαζεψα σε μια κουτα και του τα πηγα χτες. Ετσι εκλεισα αυτη την ιστορια.... Ειμαι μπερδεμενη, δεν ξερω πως να αισθανθω, δεν ξερω τι να γραψω.... Εχουμε κοψει καθε επαφη. Δεν μιλαμε στο τηλεφωνο, δεν στελνουμε email, δεν εχουμε γενικα καμμια επικοινωνια. Ουτε στο μαγαζι ερχεται... Φοβαται να με δει... Με την καλη την εννοια παντα!Αλλωστε δεν εχουμε κατι να πουμε πλεον....
Χτες βγηκα με τα παιδια απο την δουλεια για ποτα. Περασα καλα, αλλα οχι τελεια! Ναι, τον ξεπερασα αλλα χρειαζομαι πολυ χρονο για να πατησω γερα στα ποδια μου και να προχωρησω. Αφου το εκανε αυτος μπορω κι εγω... Τωρα το ξερω! Χτες που τον ειδα δεν ενιωσα τιποτα παραπανω απο λυπη για εκεινον και γι αυτα που ζησαμε! Στην κουτα με τα πραγματα που του εστειλα εγραψα : ¨Το αντιο θελει κι αυτοχαρακτηρα και λυπαμαι που ανακαλυπτω μετα απο τοσο καιρο πως ουτε αυτο δεν εχεις ¨
Ακριβως αυτο νιωθω. Ο ερωτας ειναι αγωνας αντοχης κι οχι ταχυτητας. Σημασια εχει ποιος θα αντεξει παραπανω στην φθορα του χρονου κι οχι ποιος θα τρεξει να φυγει πιο γρηγορα. Αυτο ειναι δειλια κι εγω διπλα μου δεν χρειαζομαι δειλους ανθρωπους. Δεν εχω αναγκη απο κατι τετοιο. Το μονο που του ευχομαι ειναι να φροντισει να ξεκολλησει συντομα απο το φουστανι τησ μανας του, δεν του κανει καλο.

¨Ξαγρυπνησα γιατι ξερω πως ολα τελειωσαν μεταξυ μας
Δεν στενοχωριεμαι, ξερω οτι αγαπηθηκαμε αληθινα
Αν καποτε συναντηθουμε εχοντας πλεον νεες ζωες θα σου χαμογελασω
φιλικα.
Η αληθινη αγαπη ειναι αυτη που ξυπνα τη ψυχη
Αυτο μου χαρισες
Αυτο ηπλιζα να σου χαριζω για παντα ¨

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ